Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 71

น่าเสียดายที่หวังหลินระมัดระวังเกินไป เธอทั้งถอดกางเกงทั้งจ้องมองฉัน ทำให้ฉันไม่กล้ามองมาก ได้แต่ใช้หางตาชำเลืองไปสองสามครั้ง

ไม่นานหวังหลินก็ถอดกางเกงออกหมด เธอหุบขาเล็กน้อย ฉันเห็นเพียงบริเวณสามเหลี่ยมที่มีขนรกชัฏ

เธอมองฉันแวบหนึ่งแล้วถามว่า "หลินรั่น เธอหิวน้ำไหม"

"ไม่... ไม่หิวครับ" ร่างกายฉั...