Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 60

น้าสาวจับมือฉันไว้แน่น พูดว่า "เสี่ยวหราน ขอบใจนะที่ช่วยน้าอีกแล้ว"

ฉันยิ้มขื่น ตอบไปว่า "น้าครับ ผมช่วยได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น แล้วต่อไปจะทำยังไงล่ะครับ"

"น้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ค่อยๆ เดินไปทีละก้าวแล้วกันนะ" น้าสาวพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ดูท่าแล้วเหมือนจะร้องไห้ออกมา ทำเอาฉันรู้สึกไม่สบายใจตามไปด้ว...