Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 25

ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่แล้ว พอได้ยินหลี่ยุนพูดแบบนั้น ก็ได้แต่พูดอึกๆ อักๆ: "น้าสะใภ้ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ... มันก็ควบคุมไม่ได้นี่ครับ"

น้าสะใภ้เหลือบมองตรงนั้นของผม ใบหน้าเธอแดงก่ำทันที ครู่หนึ่งผ่านไปจึงค่อยๆ พูดเสียงเบา: "คุณหลี่ เสี่ยวหรานเขาไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ"

"รีบไล่ไอ้ตาบอดนี่ไปเถอ...