Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 208

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดน้าสาวก็ค่อยๆ หยุดลง

มองผ่านช่องประตู เห็นน้าสาวค่อยๆ ทอดตัวลงบนโซฟา

ร่างของเธอดูอ่อนระโหยโรยแรง มือยังคงกำแท่งแก้วที่เปียกชื้นไว้

มองอกของน้าสาวที่ยังคงกระเพื่อมขึ้นลง ส่วนนูนยังคงชัดเจน!

ชุดนอนที่เปียกชุ่มด้วยเหงื่อของเธอไม่อาจปกปิดความอ่อนนุ่มภายในได้เลย...