Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 136

พอก้าวเข้าประตู ร่างคุ้นตาก็ปรากฏเดินมาทางฉัน เป็นพ่อของจ้าวลี่นั่นเอง

ฉันแกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วเดินชนเขา แน่นอนว่าฉันไม่ได้ใช้แรงมาก แค่กระทบเบาๆ เท่านั้น

"โอ๊ย น้องชาย เบาๆ หน่อยสิ"

พ่อของจ้าวลี่ร้องออกมา ฉันคว้าข้อมือเขาไว้ทันที รีบพูดว่า "ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมตาบอดน่ะครับ"

ขณะที่ขอโทษ ฉัน...