Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 232

ตอนนี้ ผมกับป้าสะใภ้เดินออกมาจากหมู่บ้านแล้ว

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ ผมก็พุ่งเข้าไปซบอกป้าสะใภ้ สัมผัสได้ถึงกลิ่นกายของเธอ ซุกไซ้ความนุ่มนวลที่อกของเธอ

"ป้าสะใภ้ ผมซวยไหมล่ะ? มันก็เหมือนกับเฉียงเหวินที่ต้องแบกรับชื่อเสียงปลอมๆ ไม่ใช่เหรอ?"

ป้าสะใภ้ตบหลังผมเบาๆ "เจ้านี่เอาความรู้มาประยุกต์ใช้เ...