Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2282

หอมหลันได้กลิ่นไอของความอบอุ่นกำกวมที่ลอยอยู่ในอากาศ หากไม่ใช่เพราะเป็นห่วงหวังเหวิน คืนนี้เธอคงไม่เรียกหลี่ต้าจู้มาที่นี่เลย อย่างน้อยก็ควรมีเอ้อร์เซียงอยู่ด้วยจึงจะเหมาะสม เธอรีบพูดว่า "ฉันง่วงแล้ว เรานอนกันเถอะ!" พูดจบก็รู้สึกว่าคำพูดนี้มีความหมายกำกวม จึงรีบเสริมว่า "ฉันหมายถึง เราแยกกันไปนอน"

...