Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1229

แต่เธอไม่กล้าเผยความรักนี้ ประการแรกเธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชอบเธอหรือไม่ ประการที่สองเธอถูกผูกมัดด้วยสถานะของตน ไม่กล้าก้าวข้ามเส้นแม้เพียงก้าวเดียว เธอจึงได้แต่เก็บความรักนี้ไว้ในใจ ยามไร้ผู้คน เธอยิ้มอย่างเหม่อลอย ร้องไห้อย่างโง่เขลา ระบายความในใจให้ดอกไม้ฟัง ระบายให้นกน้อยฟัง

"พอเถอะ พอเถอะ! มันไม่ไ...