Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 717

อู๋เจี้ยนเพียงแค่มองเขาด้วยสายตาดูแคลนเล็กน้อย ยิ้มบางๆ แต่ไม่ยื่นมือออกไป และไม่สนใจเขาอีก แต่กลับหันไปยิ้มให้หลินเชี่ยนย่าพลางพูดว่า "พอเถอะ เสี่ยวย่า เรากลับกันเถอะ"

"อืม เจียงเย่า งั้นเราคงได้พบกันอีกถ้ามีโอกาสนะ!" เสี่ยวย่าเผยรอยยิ้มชวนหลงใหล จูงมือแฟนหนุ่มกำลังจะเดินจากไป แล้วนึกอะไรขึ้นได้ ร...