Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 46

เจียงหยางรู้ดีว่าตามหลักเหตุผลและมารยาทแล้วเธอไม่ควรปฏิเสธ แต่ก็ยังรู้สึกเก้อเขินอยู่ไม่น้อย ลังเลอยู่นานว่าควรเป็นฝ่ายเข้าหาหรือควรทำอย่างไรดี

หยางอวิ๋นอวิ๋นไม่พูดพร่ำทำเพลง เธอคว้ามือของเฉินเสี่ยวแล้วดึงมาวางบนตัวของเจียงหยางอย่างรวดเร็ว

เฉินเสี่ยวส่งสายตาให้เจียงหยางอย่างลับๆ ความหมายที่แฝงอยู่...