Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 87

สายลมราตรีเย็นยะเยือกพัดมา ความหนาวเย็นของค่ำคืนฤดูใบไม้ผลิทำให้หลานเยว่สะท้านไปทั้งร่าง

หลานเยว่สวมเสื้อผ้าบางเบา เพียงแค่เสื้อคลุมลมบางๆ ตัวเดียว

ผมถอดเสื้อนอกของตัวเองออกโดยไม่ต้องคิด สวมมันลงบนไหล่ของหลานเยว่อย่างเป็นธรรมชาติ

หลานเยว่ไม่ได้ปฏิเสธ เธอมองผมพร้อมรอยยิ้ม

ผมรู้สึกว่าในแววตาของเธอมี...