Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 623

ลานเยว่มองขึ้นมาสบตาฉัน แล้วหัวเราะเบาๆ

รอยยิ้มของลานเยว่ช่างงดงามเหลือเกิน ฉันมองเธออย่างเคลิบเคลิ้ม หัวใจพลันรู้สึกทั้งหวานชื่นและหม่นหมอง

จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่า วันเวลาของฉันกับลานเยว่ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้เสมอ—ทั้งทุกข์ทั้งสุขปนกัน มีรอยยิ้มแม้ในยามโศกเศร้า

ลานเยว่มองฉันด้วยแววตาเอ็นดูและห่วงใย "ย...