Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 395

เสียงของพี่ชู่แฝงความรู้สึกหวนคิด

"เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกระสวยทอผ้า แวบเดียวก็เกือบสองปีครึ่งแล้ว ช่างผ่านไปเร็วจริงๆ กว่าสองปีแล้ว เธอเติบโตขึ้น แต่ฉันกลับแก่ลง"

"พี่ชู่ครับ พี่ไม่ได้แก่สักหน่อย ยังอยู่ในวัยฉกรรจ์เลยนะ!"

พี่ชู่ส่ายหน้า "ร่างกายอาจไม่แก่ แต่ใจแก่แล้วล่ะ"

ผมมองพี่ชู่ "ตามอายุของ...