Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 533

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เมื่อหวังป๋อละจากกลีบดอกกุหลาบของเฉินอี้อี้ ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ ดวงตาหวานเยิ้มและหอบหายใจเบาๆ ราวกับดอกไม้ที่งดงามกว่าดอกไม้จริงๆ

"หวังป๋อ..." เฉินอี้อี้เอ่ยเสียงหวานนุ่ม แขนขาวนวลนุ่มนิ่มของเธอโอบรอบคอที่แข็งแรงของเขา หวังป๋อมีร่างกายที่เพรียวแต่แข็งแรง

ขณะที่เธอนั่งคร...