




บทที่ 4
ดึกดื่นแล้ว สองคนที่นอนอยู่บนเตียงต่างก็มีอาการนอนไม่หลับ พวกเขาต่างคิดถึงร่างกายของกันและกัน
ไม่รู้ว่าหลับไปกี่โมง
กลางดึก หวังป๋อฝันว่าเขากำลังเคลื่อนไหวอยู่บนตัวของครูหลิว
"ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง!"
เสียงนาฬิกาปลุกทำให้เขาตื่นขึ้นมา หวังป๋อที่ตื่นขึ้นมาพบว่ากางเกงในของเขาแข็งโป๊ก เห็นได้ชัดว่าร่องรอยเมื่อคืนแห้งไปแล้ว
เขาเปลี่ยนกางเกงในใหม่ ทันใดนั้นก็คิดถึงถุงน่องที่เปื้อนตอนทำเรื่องไม่ดีเมื่อคืน ซึ่งตอนนี้ยังถูกทิ้งไว้ในตะกร้าผ้าในห้องน้ำ
ถ้าครูหลิวเห็นเข้า เขาคงถูกไล่กลับบ้านแน่ คิดได้ดังนี้ หวังป๋อจึงวิ่งออกไปทั้งๆ ที่ใส่แค่กางเกงในตัวเดียว
ครูหลิวเมื่อคืนเหนื่อยมาก คงยังนอนหลับอยู่ หวังป๋อจึงไม่คิดมากเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป
แล้วเสียงกรีดร้องของผู้หญิงก็ดังขึ้นจากข้างใน
หวังป๋อหันไปตามเสียง เห็นอีกฝ่ายกำลังนั่งยองๆ อยู่บนโถส้วม ดูเหมือนจะเพิ่งเสร็จธุระ มือยังถือกระดาษทิชชู่กำลังยื่นไปที่หว่างขา
แม้กระดาษทิชชู่จะบังสายตา แต่เขาก็ยังเห็นความเงางามที่นั่น และของเหลวที่ยังเปียกชื้นอยู่บนนั้น
ภาพนี้กระตุ้นเขา ของที่หว่างขาลุกขึ้นทันที และครั้งนี้เขาใส่แค่กางเกงใน ภาพที่เห็นจึงชัดเจนกว่าคืนก่อนมาก
หลิวอี๋เอ๋อหน้าแดง รีบใช้มือปิด เธอไม่คิดเลยว่าตอนที่กำลังปัสสาวะจะถูกหวังป๋อเห็นเข้า
แม้หลิวอี๋เอ๋อจะอาย แต่ดวงตาของเธอก็ยังสังเกตดูอีกฝ่าย
หวังป๋อที่ชอบออกกำลังกาย มีกล้ามเนื้อล่ำสัน โดยเฉพาะกล้ามท้องที่ทำให้หลิวอี๋เอ๋อรู้สึกหวั่นไหว
การเปลี่ยนแปลงที่หว่างขาของเขาก็ถูกหลิวอี๋เอ๋อมองเห็นชัดเจน ความสูงที่ตั้งตรง และความหนาที่เทียบได้กับแขนของเธอ ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง หน้าแดงก่ำ
เธอปรารถนาที่จะถูกชายหนุ่มที่แข็งแกร่งอย่างหวังป๋อเข้ามาในตัวเธอ แล้วเธอก็นึกถึงคู่หมั้นที่ร่างกายไม่ค่อยดีในต่างประเทศ ความปรารถนานี้ยิ่งรุนแรงขึ้น
แม้จะทำแค่ครั้งเดียว เธอก็คงสบายไปอีกนาน!
คิดดังนี้ ความอุ่นวาบก็แผ่ไปทั่วร่างกาย ไฟที่ท้องน้อยลุกโชน ความร้อนแผ่ซ่านออกมาจากด้านล่างของเธอ ทำให้กระดาษทิชชู่ในมือเปียกทันที
เธอหุบขาโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่คิดว่าการกระทำนี้จะทำให้ความร้อนในตัวเธอรุนแรงขึ้น ปากเธอส่งเสียงหอบอย่างสบายใจ
เธอจินตนาการว่าหวังป๋อกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ขาของเธอพันรอบเอวเขา แล้วถูกเขาแทงเข้ามาอย่างรุนแรงจากด้านหน้า ขนาดนั้นคงทำให้เธอเสร็จตายไปเลย!
ถูกหลิวอี๋เอ๋อมอง หวังป๋อก็รู้สึกตัวเร็วขึ้น แล้วเขาก็ไม่อยากละสายตาจากหว่างขาของครูหลิวอีก หลังจากนั้นจึงนึกได้ว่าต้องขอโทษ
"ขอโทษครับครูหลิว ผมจะไปเดี๋ยวนี้"
เขาพูดแล้วมองอีกสองสามครั้งก่อนจะออกไป
เมื่อร่างของหวังป๋อหายไป หลิวอี๋เอ๋อรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ความผิดหวังนี้เทียบไม่ได้กับความรู้สึกผิดของเธอ
เธอรู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่เอาไหน ถึงขั้นจินตนาการถึงนักเรียนของตัวเอง!
ถอนหายใจหนึ่งครั้ง มือยังคงเช็ดต่อ แต่เมื่อมือเธอสัมผัสกับหว่างขา ความว่างเปล่าจากเมื่อคืนก็กลับมาอีกครั้ง ทำให้ความรู้สึกผิดของเธอพังทลาย และเธอก็จมลงในความเสื่อมอีกครั้ง
หลังจากออกจากห้องน้ำ หวังป๋อก็กลับเข้าห้องนอน ภาพหว่างขาของครูหลิวเต็มอยู่ในหัวเขา
เขาเกือบจะอดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไปทำเรื่องไม่ดี แต่สุดท้ายเหตุผลก็ชนะความโลภ
ถึงแม้เขาจะเป็นเด็กมัธยมปลายปีสาม แต่จะรู้อย่างไรถึงความต้องการของอีกฝ่าย จะรู้ได้อย่างไรถึงความต้องการของอีกฝ่าย แต่ก็มีแค่ความต้องการแต่ไม่มีความกล้า
ยิ่งไปกว่านั้น หลิวอี๋เอ๋อเป็นครูที่เขาเคารพรัก เป็นเพื่อนสนิทของพี่สาว และเป็นเทพธิดาในใจของเขา ความคิดที่จะดูหมิ่นเทพธิดานี้ทำให้เขารู้สึกผิด
แต่เขาก็คิดถึงท่าทางและร่างกายของครูหลิวเมื่อคืน ไม่มีอะไรที่ไม่ทำให้เขาอยากเข้าไปสำรวจ
ฉันต้องได้เธอ ฉันต้องได้เธอ! หวังป๋อให้คำมั่นในใจ
น่าเสียดายที่หลิวอี๋เอ๋อในห้องน้ำไม่รู้เรื่องนี้ ขณะนี้การต่อสู้ของเธอไม่ได้แตกต่างจากหวังป๋อเลย
เมื่อความต้องการลดลง เธอค่อยๆ ดึงกางเกงในขึ้น ลังเลว่าจะไปหาหวังป๋อคุยดีไหม ทันใดนั้นเธอก็เห็นถุงน่องและกางเกงในที่ถอดไว้ในตะกร้าผ้า
นี่คือ?
เธอเห็นคราบสีขาวแห้งบนถุงน่อง
หลิวอี๋เอ๋อขมวดคิ้ว หยิบถุงน่องขึ้นมา กลิ่นผู้ชายแรงๆ ก็ลอยเข้าจมูก เธอเริ่มเสียสติ