Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 307

"ฉันต้องไปตั้งนานแล้ว..."

เฉียนเชียนกับจูเชวี่ยเดินสำรวจบริเวณโดยรอบ หวังว่าจะได้เห็นเงาร่างคุ้นตา แต่ก็ไม่พบอะไรเลย จนกระทั่งเฉียนเชียนเกือบจะยอมแพ้ จู่ๆ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ตะโกนขึ้น "เฮ้! เฉียนเย่ รีบมาสิ... กลับบ้านกันเถอะ"

"อืม ผมมาแล้วครับ!" เสียงชายหนุ่มไพเราะทำให้เฉียนเชียนสะดุ้งทั้งตัว...