Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 216

เฉียนเชียนแม้จะค่อยๆ สงบลงในอ้อมกอดของตี้โม่ แต่น้ำตายังคงไหลรินอย่างเงียบงันลงมาตามแก้ม ช่างน่าสงสารเหลือเกิน ความเจ็บปวดและความโกรธแค้นเกี่ยวพันกันในใจของเฉียนเชียน

ตี้โม่ตบหลังเฉียนเชียนเบาๆ เพื่อปลอบประโลมว่า "ในเมื่อรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เรามาไปดูเสี่ยวหลิงกันเถอะ! พี่ต้องควบคุมตัวเองให้ได้ตอนท...