Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 180

เสี่ยวหลิงเห็นชิงเอ๋อร์กับเมิ่งเว่ยออกไปแล้ว ห้องโล่งว่างเปล่า เธอจึงพยุงตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง มองประตูที่ปิดสนิท จิตใจล่องลอยอยู่นาน

สุดท้ายเธอก้มหน้าแล้วหัวเราะเศร้าๆ: "จนป่านนี้เธอยังคิดถึงหมอหยางอีก คิดว่าเขามีอะไรกินหรือเปล่าใช่ไหม? ช่างน่าสงสารจริงๆ!"

เสี่ยวหลิงเดินเท้าเปล่าลงจากเตียง ย่ำบนพ...