Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 141

อิ่งเชอนำเสวียนเอี้ยนมานั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เขามองดูเสวียนเอี้ยนที่ดูงุนงงสับสน รู้สึกหมดปัญญาจริงๆ

ต้นไม้ใหญ่นี้ดูเหมือนจะพลอยรับรู้ความรู้สึกของเสวียนเอี้ยน ใบไม้ค่อยๆ ร่วงหล่นลงมา เสวียนเอี้ยนยกมือขึ้น ใบไม้เหลืองแห้งใบหนึ่งก็ร่วงลงมาอยู่บนมือของเขา

แต่ในสายตาคนภายนอกกลับเห็นเป็นภาพใบไม้ที่ลอยค้าง...