Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 124

ในสวนไผ่สีม่วงอันเงียบสงบภายในวังหลวง

ถานซิน นั่งอยู่บนโขดหินใหญ่ จ้องมองมือคู่ของตนที่เหี่ยวย่น มีจุดขาวๆ ประปราย และผอมจนเห็นแต่หนังหุ้มกระดูก เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ร่างกายทั้งหมดฟื้นฟูแล้ว เหลือแต่มือที่ยังไม่หาย" เธอครุ่นคิด "นี่ต้องเป็นฝีมือของตี้โม่แน่ๆ แต่เขาไม่มีทางเข้าห้องได้ ชูอี้แม้พลั...