Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 113

สายลมพัดโชยพาใบไม้แห้งเหลืองร่วงหล่นทีละใบๆ ใบไม้หมุนวนอยู่กลางอากาศ ขณะที่ฉู่อี้ยืนอยู่ตรงนั้น เงยหน้ามองท้องฟ้า ผมดำสยายไหวตามลม คงไม่มีใครอยากรบกวนความสงบงามเช่นนี้...

"กาลเวลาอันยาวนาน หญิงงามที่ทำให้เมืองล่มจม... ข้าคิดถึงเจ้า แต่เจ้ากลับโกรธแค้นข้า บัดนี้ข้ามีเพียงเจ้าเท่านั้น!" ฉู่อี้มองไปยั...