Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 273

เธอรู้สึกว่ามือเล็กๆ ของเหยาเฟิงเฟิงกำลังไล้ไปที่ของล้ำค่าของเขา ในชั่วขณะนั้น เมื่อถูกมือน้อยๆ นั้นกำเอาไว้ หลี่ต้าเป่าก็สะดุ้งเฮือก พูดอย่างจนใจ "พี่เฟิงจื๋อ เรากินข้าวก่อนดีไหม... คือว่า... ผม..."

ยังพูดไม่ทันจบ เหยาเฟิงเฟิงก็ลุกขึ้นยืนทันที ส่ายสะโพกอวบอิ่มเดินมาข้างๆ หลี่ต้าเป่า เธอชำเลืองตามอ...