Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 297

"ไม่มีอะไรหรอก ไปเถอะ!" พี่หลานดูเหมือนจะเริ่มหงุดหงิด เธอผลักฉันออกแล้วเดินเข้าห้องนอนไป ไม่นานนักก็ออกมาในชุดนอนตัวใหม่ คราวนี้ชุดนอนปกปิดร่างกายเธอมิดชิด นอกจากผิวขาวผ่องตรงน่องขาเล็กๆ แทบจะมองไม่เห็นเนื้อตัวส่วนไหนเลย

ฉันรู้ดีว่าความเร่าร้อนของพี่หลานเมื่อครู่มอดดับไปแล้ว หรือพูดอีกอย่างคือ เ...