Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 147

"เหี้ยเอ๊ย! เมื่อกี้กูมัวแต่คิดด้วยหัวเล็ก ทำไมถึงลืมเรื่องนี้ไปได้วะ? ถ้าจางชวนเอาเรื่องพวกนี้มาข่มขู่กูล่ะ จะทำยังไง?" คิดได้แบบนี้ ใจผมเย็นวาบเหมือนตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง มองไปที่จางชวนผ่านม่านควันบางๆ ผมมองไม่ทะลุแววตาของเขา จึงได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันมาหลายปี เขาคงไม่ทำอะไรต่ำท...