Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 127

"อย่า!" เสียงตะโกนดังขึ้นจากด้านหลังในวินาทีที่มีดในมือผมกำลังจะฟันลงไป

ด้วยสัญชาตญาณ ผมชะงักมือไว้ ปลายมีดห่างจากคางของหยางฉีเพียงสองเซนติเมตร ผมไม่ได้เอามีดออก แต่เลื่อนไปจ่อที่ใบหูของเขาแทน

"ซูจิ้น ปล่อยเขา อย่าใจร้อน" พี่หลานวิ่งเข้ามา ไม่ไกลนัก คุณหลีเดินตามมาด้วยเสียงส้นรองเท้าสูงดังก๊อกแก๊ก...