Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 112

ไม่ทราบว่าเป็นเพราะพยาบาลสาวอ่านใจฉันออกหรือไม่ เธอจึงลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าแล้วเดินจากไป ทิ้งให้ฉันนั่งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง ค่ำคืนยิ่งลึกล้ำ แต่ฉันกลับไม่มีอาการง่วงนอนเลยสักนิด กลับไปที่ห้องผู้ป่วย เฟยเฟยยังไม่ฟื้น บางทีสำหรับเธอแล้ว การไม่รู้สึกตัวอาจเป็นเรื่องที่ดีกว่า

ฉันนอนลงข้างๆ เธอโดยไม่ถอ...