ชายบำเรอ

บทที่ 186

เว่ยรั่นไม่ได้ลงไปกินอาหารเช้า คงจะเป็นเพราะหมูน้อยยังนอนขี้เกียจอยู่ หลังจากที่ผมกินอาหารเช้าเสร็จก็ขึ้นไปดูเขา นึกถึงว่าเวี่ยนเวี่ยนกินอาหารเช้าน้อย ผมเลยถือนมร้อนกับขนมปังกลมเล็กๆ ไปให้เขาเอง

ผมเพิ่งเดินมาถึงหน้าประตูห้องของชิวเอ้อร์ ก็เห็นเขายืนอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ กำลังปลดระฆังลมที่หน้าต่าง ...