Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 709

ผมรวบรวมความกล้าฝืนยิ้มและพยักหน้าเป็นเชิงทักทาย แต่ในใจกลับเริ่มใจเต้นระรัว

แย่แล้ว! ลืมโทรบอกหลานเยว่!

ช่างมันเถอะ เดี๋ยวหาโอกาสส่งข้อความไปแล้วกัน!

พอเห็นผมลงจากรถ กูหรั่วถงก็ส่ายสะโพกอวบอัดเดินนำหน้า แต่กลับมุ่งไปทางห้องเช่าเก่าของผม

เธอจะไปทำอะไรที่นั่นอีกล่ะ?

ผมชะงักงัน ตอนที่ผมย้ายออกไป ก็แ...