บทที่ 468

หลังจากครางเบาๆ เฉินลู่ลู่รู้สึกอับอายและโกรธจนสุดจะทน เธอกัดริมฝีปากแน่น กลัวว่าตัวเองจะร้องออกมาอีก

แต่ฉันตั้งใจจะทรมานเธอ การเคลื่อนไหวที่เคยหยุดลงกลับค่อยๆ เริ่มขยับเข้าออกอีกครั้ง

เฉินลู่ลู่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวตรงนั้น ความรู้สึกคันยุบยิบและปวดร้าวในใจทำให้ทนไม่ไหว เธอรีบมองฉันด้วยสายตาวิงวอน ...