Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 398

ตระหนักถึงความเสียมารยาทของตัวเอง ผมรีบก้มตัวลงเพื่อกลบเกลื่อนความเก้อเขิน "ไม่... ไม่ได้คิดอะไรครับ"

พูดจบ ผมก็ตั้งใจจะเดินจากไป แต่พอสายตากวาดมอง ตาทั้งสองข้างก็เบิกกว้างเป็นวงกลมทันที

หูรั่วซินรู้สึกได้ถึงสายตาเร่าร้อนที่จ้องมองมาที่ส่วนหนึ่งของร่างกายเธออย่างไม่วางตา ราวกับจะมองทะลุผ่านเสื้อ...