Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 395

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ผมพยักหน้าถี่ๆ ราวกับลูกไก่จิกข้าว ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงอย่างยากลำบาก กลืนน้ำลายลงคอ ผมไม่ลังเลอีกต่อไป ยื่นมือไปดึงออก

ความอวบอิ่มที่ถูกปลดปล่อยจากพันธนาการกระโดดออกมาในพริบตา สั่นไหวอย่างไร้ทางสู้ เกิดเป็นคลื่นขาวโพลน

ความขาวผ่องของฉางหยุนหยุนนับว่าติดอันดับต้นๆ ในบรรดาผู้หญ...