Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 388

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เฉินเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกอับอายจนแทบทนไม่ไหว รีบก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาผม พลางพูดเสียงแผ่วเบาราวกับเสียงยุง "คุณ... คุณจะทำแบบนี้ได้ยังไง รีบไปเถอะนะ!"

ให้ไป? ในสถานการณ์แบบนี้ถ้าผมไปก็คงไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้ว

ผมหัวเราะในลำคอ แล้วคว้ามือเล็กๆ ขาวนุ่มของเธอมาวางทาบลงบนส่วนที่กำลังตื่น...