Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 305

พูดจบ เสี่ยวชิงก็ลูบมือฉันอีกครั้ง ก่อนจะผลักประตูจากไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

เวลาค่อยๆ เลื่อนผ่านไปอย่างเงียบงัน แวบเดียวก็ล่วงเข้าสู่ช่วงดึกแล้ว

ฉันเคลิ้มหลับไปแล้ว เพราะต้องใส่เฝือกจึงนอนได้แค่ท่าเดียวคือนอนหงาย

ขณะที่กำลังงัวเงียอยู่นั้น จู่ๆ ก็รู้สึกว่ามีลมโชยพัดเข้ามา

เอ๊ะ? ทั้งหน้าต่างและประ...