Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 252

วรรณกรรมจีน

เสี่ยวเหวินรู้สึกถึงความสุขล้นที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง แต่ความว่างเปล่าในห้วงลึกของดอกไม้วาสนายังคงบีบรัดและกระตุกไม่หยุด ราวกับโหยหาสิ่งร้อนผ่าวมาเติมเต็มอย่างรุนแรง

"อื้อ...อื้อ..." เสียงครางที่ทั้งเหมือนปลดปล่อยและทรมานดังแผ่วออกมาจากริมฝีปาก คล้ายเสียงสะอื้น เสี่ยวเหวินยกสะโพกขึ้นสุด...