Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 250

วรรณกรรมจีน

กระจกบนเพดานสะท้อนภาพอันวาบหวามไม่ตกหล่นแม้แต่น้อย เธอรู้สึกเลือนราง แต่กลับมีความรู้สึกกระตุกเป็นระลอกๆ ในส่วนอ่อนไหว แม้จะกดรัดต้นขาแน่น ถูไถกลีบเนื้อที่ชุ่มฉ่ำ แต่ก็ยิ่งทำให้ความทรมานและปรารถนาทวีความรุนแรง

"อืมม..." ในที่สุด จางกังก็ผละริมฝีปากออก ชั่วขณะนั้น เสี่ยวเหวินหายใจหอบอย่...