Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 235

"อึ้มม... อ๋อ..." ในความโมโห เสี่ยวชิงหายใจถี่ปนครางเสียงหวาน เผลอกัดปลายลิ้นของเฉียงจื่อที่สอดเข้ามาในปากเธออย่างแรง แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น เมื่อรู้สึกถึงคลื่นความสุขที่พวยพุ่งจากจุดอ่อนไหว ลิ้นที่กัดไว้ก็อ่อนยวบลงทันที

"ไอ้เฉียงจื่อบ้า นายทำให้ฉัน... อื้อ... อึ้มม..." ระหว่างการต่อว่าอย่างหมดแร...