Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 230

เธอลืมไปเลยว่าความอวบอิ่มของเธอยังคงเปลือยเปล่าอยู่ในสายตาของชายแปลกหน้าคนนั้น "ไอ้เลวชื่อเฉียง เราไปกันเถอะ" หลังจากรีบใส่หน้าอกด้านขวาของน้องชิงกลับเข้าไปในเสื้อสายเดี่ยว ผมก็รีบจูงมือเธอที่ก้มหน้าหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งกลับถึงบ้านของผม ทั้งสองคนหอบหายใจและสบตากัน ผมหัวเราะเบาๆ แต่น้องชิ...