Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 978

"นกกระทาเริ่มมีแววตาเป็นประกาย: "น้องก้าง อย่าทำให้ผมลำบากใจเลยครับ ผมก็แค่ลูกน้องคนหนึ่ง พี่เฟิงให้ข้าวผมกิน ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอก""

"ผมจ้องนกกระทาด้วยสายตาดุดัน: "สามปี นี่คือขีดสุดของฉันแล้ว เหี้ย จะเอาก็เอา ไม่เอาก็ช่างแม่ง ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด ไอ้หนูนี่ไม่มีความอดทนจะฟังแล้ว""

นกกระทารีบเอ่ยปาก...