Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 952

ทุกคนไม่ได้คุยอะไรกันมาก ต่างก็หาที่นอนแล้วล้มตัวลงหลับ ไม่นานไป่เล่อก็อุ้มผ้าห่มหลายผืนออกมา ช่วยห่มให้พวกเรา เขาดูใจเย็นลงกว่าเมื่อครู่มาก ยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหมุนตัวกลับเข้าห้องไป

คืนนั้นฉันหลับสนิท หลับยาวไปจนสว่าง

พอตื่นขึ้นมา ทุกคนก็ไปกันหมดแล้ว เหลือแค่ฉันที่นอนอยู่บนโซฟาคนเดียว หย...