Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 864

เมื่อผมตะโกนประโยคนั้นออกไป เสียงอึกทึกรอบข้างก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด ผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้าไปในบาร์ ผมเดินกลับมายืนพิงที่ประตู ยิ้มอย่างมีความสุขกับภาพความสงบตรงหน้า

ไป๋เล่อโอบแขนรอบเอวหยางลี่เดินเข้ามาหา แล้วยิ้มพูดว่า "พี่กั่ง นานแล้วนะที่ไม่เห็นพี่ยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้"

ผมตอบเรียบๆ ว่า "นานมา...