Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 785

จูเมิ่งหานไม่ได้รีบจากไป เธอมองมาที่ส่วนที่นูนออกมาของผม ในความมืด พอจะเห็นได้รางๆ ว่าใบหน้าของเธอมีรอยแดงระเรื่อ ตอนนั้นผมรู้สึกเขินจนพูดอะไรไม่ออก รีบโค้งตัวไปด้านหลังทันที

"เอ่อ... พรุ่งนี้ฉันจะรอเธอนะ..."

เธอทิ้งประโยคนั้นไว้แล้วรีบหันหลังจากไปอย่างร้อนรน

ผมยืนอยู่ที่เดิม มองเงาร่างที่ห่างออก...