Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 736

จากนวนิยายจีนเป็นภาษาไทย

"เขาพูดจบ คนกลุ่มนั้นทั้งไป๋เล่อและพี่ซวี่ต่างหันมามองฉันพร้อมกัน"

"ฉันอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน หลังจากที่ได้สงบสติอารมณ์มาหลายวัน ฉันก็เลิกจมอยู่กับความทรงจำเมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้ว แต่ในใจก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ หดหู่อยู่ดี"

"ฉันบีบแก้มเขาเบาๆ ไม่มีอารมณ์จะปลอบใจเขา...