Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 592

ผมเหมือนคนเร่ร่อนที่อดอาหารมาหลายวัน และพี่ลี่เล็กเปรียบเสมือนจานอาหารเลิศรส

แรงดึงดูดนั้นมากพอให้คนเราพุ่งเข้าไปหาโดยไม่สนใจสิ่งใด หลังจากเสร็จสิ้นครั้งแรก ร่างกายไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกเหนื่อยล้า แต่กลับสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ผมโอบกอดร่างอ้อนแอ้นหอมกรุ่นของพี่ลี่เล็กไว้ในอ้อมแขน ดื่มด่ำกับความนุ่มน...