Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 537

"แต่เสียงนั้นก็ยังลอดเข้าหูฉัน ฉันกลัวจนร้องไห้ มองเสื้อผ้าที่กองอยู่บนพื้น อยากจะหันหลังหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ แต่ฉันไม่รู้จะไปที่ไหน"

"ฉันรอเกือบสิบห้านาที นั่งทำการบ้านอยู่ในห้องนั่งเล่น คิดว่าเมื่อแม่กับผู้ชายคนนั้นเสร็จธุระแล้ว คงจะลงมาอวยพรวันเกิดฉันสักคำ ฉันยังตื่นเต้นอยากเล่าว่าวันนี้สอบจำล...