Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 374

ผมพูดรัวเป็นพรวด แล้วจ้องหน้าจางเสี่ยวเสี่ยวตาละห้อย

"เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง: "ได้ค่ะ ยังไงฉันก็ออกจากโรงเรียนแล้ว ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว""

ผมเบิกตากว้างมองเธอด้วยความตกใจ "เธอออกจากโรงเรียนเหรอ?"

จางเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า ปากยิ้มกริ่ม แต่หางตามีน้ำตาเอ่อคลอ "พอฉันไปโรงเรียน ก็นึกถึงแต่อีนังคนต่ำช้านั่...