Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 352

เธอพูดพลางหัวเราะ

ผมสูดลมหายใจลึกๆ หลับตาลง คิดในใจว่าช่างมันเถอะ วันนี้เสี่ยวเย่ไม่ต้องการหน้าแล้ว

ยังไงก็ไม่มีใครรู้จักผมที่นี่หรอก

แพทย์เจ้าของไข้เปิดม่านเดินออกมาถามว่าใครเป็นญาติ

"พี่เสี่ยวลี่รีบเดินเข้าไปถามว่าเป็นยังไงบ้าง ดูเหมือนเธอจะตื่นเต้นยิ่งกว่าผมเสียอีก ทั้งสองคนยืนเกร็งอยู่ตรงหน้าหมอ...