Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 312

"อย่างน้อยสองสามพัน" ผมรีบพยักหน้าทันที "พี่ พอแล้วๆ"

หลี่ไห่กัดฟันพูด "ใช่ ถึงจะเลิกกันกูก็จะเอามันให้ได้สักครั้ง"

ผมยิ้มพลางเก็บเงินใส่กระเป๋า "นายรอฉันตรงนี้แป๊บนึง แค่ครึ่งชั่วโมงเอง"

ผมเรียกรถแท็กซี่ ตามเส้นทางในความทรงจำมาถึงหน้าคลินิกสัตว์เลี้ยง เมื่อก่อนผมเคยเดินผ่านบ่อยๆ เลยจำได้โดยอัตโน...