Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 233

เขานิ่งสงบอย่างน่าพิกล ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ปรากฏบนใบหน้าเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่จ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตา

ผมมองซ้ายมองขวา คว้าแจกันดอกไม้บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมา แล้วฟาดเข้าที่หัวของไอ้อ้วนจางอย่างแรง "โครม! โครม!" มันร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เลือดค่อยๆ ซึมออกมาจากหน้าผาก

เลือดกระเด็นมาเป...