Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 216

แม้แต่อาหารเลิศรสก็ย่อมมีวันที่เราเบื่อ

"พยายามจนถึงตีสามตีสี่โดยไม่เป็นผล สุดท้ายจางอ้วนก็ยอมแพ้ เขากอดอาจารย์หลี่ไว้ในอ้อมแขน ตั้งใจจะนอน"

"ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก ปิดหน้าจอแท็บเล็ต แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงพลางกุมศีรษะ"

มองดูเต็นท์ที่กางสูงขึ้นอย่างจนปัญญา ผมยื่นมือเข้าไปข้างใน แตะเบาๆ แข็งราวกับเ...