Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 164

พี่ลี่เล็กร้องครางเหมือนแมวน้อย พลางคว้ามือผม "กังน้อย พอแล้ว"

ผมทำเป็นไม่ได้ยิน หายใจหนักๆ กดทับร่างพี่ลี่เล็ก มือทั้งสองข้างจับเชอร์รี่คู่นั้นบีบเบาๆ แล้วกำไว้ในมือ ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก

พี่ลี่เล็กย้ำเสียงหนักขึ้น "กังน้อย หยุดเดี๋ยวนี้นะ"

สมองผมถูกไฟราคะเผาผลาญไปหมดแล้ว จะฟังอะไรเข้าไปได้ มือข...